Bilang ng bilang, paulit ulit, parami ng parami, hindi mapigilan.
Isa to sa hindi mapigilan ng mga tao may mga tao nga na ito ang
inaral buong buhay. Ang magbilang ng numero. Wala naman tayong magagawa dahil
isa to sa parte ng mundo na lohikal. 1 plus 1 equals 2, o 11 sa ibang
pilosopong ewan. Maski raw ang computer 0 at 1 lang ang kayang bilangin. Napaka
saklap. Saklap.
Hindi natin masisisi ang tao. Kasi maski ang pera natin ay
binibilang sa pamamagitan ng numero. Walang katapusan na numero. Infinite ika nga
ng ilan. Kabaliktaran naman ito ng pilosopiya, sabi mas mainam na ang wala kesa
sa meron. Napaka hirap no? Pero ganoon talaga. Dumadaan lang ang numero, parang
pera, bukas nasa kamay mo sa makalawa wala na. Pero kung marunong kang mag
bigay e may mag bibigay din sa iyo, kaya nga hindi ka talaga mawawalan kahit
walang wala ka.
Ang gulo pero magulo lang talaga.
Kelan ba ako nag sulat ng hindi magulo, nang gugulo lang ako e, nang gugulo lang naman lahat sa mundo.
Akala natin may halaga ang lahat ng ginagawa natin pero wala. Katulad din tayo
ng ibang tao na nagbibilang, bilang ng bilang hanggang sa mawalan na ng
hininga. Ang tanong may halaga ba ang lahat ng nagawa natin. Ano ba ang
matitira sa mundo? Pera? Kasikatan? Pamilya? Kahit ilang adition ang gamitin mo
may kabaliktaran parin itong subtraction. Ang hindi lang natin mabibilang ay
ang pag-ibig. Subukan mo itong bilangin ng mabaliw ka kaka dagdag-bawas. Gang
maintindihan mo na hindi ito kayang bilangin ng kahit anong numero kundi ng
kapwa pag-ibig lang din. Kaya payo ko sa’yo umibig ka na lang kesa magpakasasa
sa numero.
Comments
Post a Comment