Pagpapala Nya’y bilangin mo, pagpapalang kaloob sa’yo. Bawat pala na nakakamit, kaloob ng Dios pagkat siya’y pag-ibig.
Isa yung kanta, sa ingles, count your
blessings.
Paano nga ba pag hindi natin napansin
ang mga pagpapala sa atin?
O napapansin ba natin ang mga pagpapala
natin?
Sabi nga hanggat hindi nawawala, hindi
natin makikita ang halaga.
Dumadaan at hindi natin namamalayan ang
mga pagpapala.
Masyado tayong nakatuon sa paghukay ng
ginto sa lupa pero hindi natin namamalayan na meron na tayong ginto na
pinapadaan natin sa ating buhay araw araw.
Pamilya, hangin, lakas, paningin, pang
unawa, katinuan ng isip, katalinuhan, kalikasan, etc...
Minsan mas tinutuunan natin ng pansin
ang mga bagay na walang halaga.
Pero paano nga ba natin masasabi na
walang halaga ang isang bagay?
Masasabi ko ba na walang halaga ang isang
bagay na pinapahalagahan mo pero walang halaga sakin?
Grabe no?
Yung pinapahalagahan natin yun ang
consider na pagpapala satin. May limitasyon ang nakikita natin, we can only
live for the moment, on a specific time, kaya nga hindi natin alam ang future
at nililimot ang nakaraan.
Pero lahat ng ito ay may plano, may
plano ang Dios, na lumalang sa atin, na nagmahal satin. Mahal tayo at may buhay
tayo. Ang tanong ay paano tayo mabubuhay?
Comments
Post a Comment